Sala nr 2

Ucker

- musze ? ale naprawdę ochoty nie mam ... - popatrzył na nią

Dul

Dul popatrzyła na niego i znowu jej się szkoda zrobiło Uckera . - Na razie ci odpuszczę, ale i tak cię to nie ominie. - dodała.

Ucker

- dzięki - uśmiechnął się , patrząc na nią - nikt nie wie , że wylądowałem w szpitalu , tak ?

Dul

Zgadza się .. nikomu nie mówiłam. - stwierdziła. - Chcesz żeby tak zostało ? - spytała.

Ucker

- jak narazie tak ... - pokiwał głową - nie mam zamiaru robic rozgłosu i aby gazety pisały ...

Dul

Jakby Pedro dzwonił powiem, że jesteśmy w innym kraju. - stwierdziła, patrząc na niego. Uśmiechnęła się tylko.

Ucker

- okej , masz jakies plany na dzisiaj ? - uniósł brwi , uśmiechajac się lekko

Dul

Zostaję tutaj, z tobą. - stwierdziła. - Skoro mamy udawać, że nas tutaj nie ma i nie robić rozgłosu, wolę się nie pokazywać. - dodała, uśmiechając się. - Po za tym .. Any prosiła mnie żebym .. żebym pogadała z Davidem .. wolę to jak na razie przełożyć. - dodała.

Ucker

westchnął , nic nie odpowiadając ... drażnił go ten chłopak tak jak to imie ...

Dul

Nie bądź taki. - powiedziała. - Miałam mu tylko pomóc .. to wszystko. - stwierdziła, patrząc na niego.

Ucker

- jaki ? jestem normalny ... na nwery działa mi ten typ ... i to wszytsko - wzruszył ramionami

Dul

Dobra .. nie będę już o nim wspominać. - stwierdziła. Wstała z jego łóżka i bez słowa podeszła do okna.

Ucker

- Dulce , nie chce się z tobą sprzeczac o tego gościa , nie dziw mi się że mi działa na nerwy - zblizył się trochę do krańca łóżka , wyciągając z niego jedną nogę

Dul

Dul nadal stała do niego tyłem. - Nie złoszczę się. - stwierdziła. - Po prostu on jest moim przyjacielem i musisz to kiedyś wreszcie zaakceptować. - dodała.

Ucker

- przyjacielem ktory Cię co bądź całuje - mruknął , wstając z tego łóżka , trochę się kiwał , ale przytrzymał sie tam jakieś barierki ktora była obok łóżka