Sypialnia Dul

Victor

Victor popatrzył na nia po czym rozpią jej tą bluzę i delikatnie z niej ją ściągną rzucając gdzies w kąt. Popatrzył na nią po czym na jej rany,.

Dul

Dul przy tym zaczęła znowu jęczeć. Nie mogła się nawet ruszyć. Nie chciała leżeć, bo nawet nie wiedziała jak. Plecy były całe posiniaczone, brzuch też. Siedzieć też raczej nie mogła, bo wszystko wokół niej wirowało. Od tego wszystkiego zaczęło jej się kręcić w głowie.

Victor

Dul żyjesz - zapytał ponownie bo nagle zbladła. Znowu wzia do ręki okład i zaczą przykładać jej do opuchlizn i siniaków.

Dul

Zostaw. - powiedziała, znowu się od niego odsuwając. Widziała go podwójnie bo było dla niej koszmarem. Chcąc nie chcąc musiała się położyć, przy tym zamknęła oczy i znowu pozwalała swobodnie spływać łzą.

Victor

Ja chcę CI pomóc - powiedział do niej i wytarł jej łzy - Wiem że mnie nie nawidzisz ale daj sobie pomóc - dodał patrząc na nią

Dul

Nie chcę. - powiedziała cicho, wciąż z zamkniętymi oczami. - Najlepiej mnie nie dotykaj. - dodała. Każdy ruch sprawiał jej ból. Najgorzej było jak chciała zmienić pozycje, bądź coś mówiła. Nie potrafiła jednak milczeć.

Victor

Dul idź już spać - powiedział - Ból jutro będzie mniejszy - dodał patrząc na nią. Nie chciał jej aż tak pobić ale poniosło go, aż za bardzo.

Dul

Nie chcę cię więcej widzieć. - powiedziała i kopnęła go. Nie chciała znowu wstawać, lecz przecież on siedział obok niej, a ona miała na nogach szpilki. I tak pewnie chłopak nic nie poczuł.

Victor

Victor już podniusł rękę ale po chwili opanował się. Nie chciał jej mocniej urządzić. - Dul Śpij już - powiedział do niej

Dul

Dul położyła się na boku, tyłem do chłopaka. Przez przypadek podwinęła jej się bluzka i dopiero teraz Victor mógł zobaczyć jak ją urządził. Słodka zaś zamknęła tylko oczy. Płakała przez cały czas, nie ocierała już łez. Nie miała na to siły.

Victor

Victor popatrzył na nią z grymasem na twarzy - Przepraszam - szepną - Nie chciałem - dodał i skierował się do drzwi.

Dul

Idź już. - powiedziała cicho. Nie chciała go widzieć ani słyszeć. Zanim Victor zdążył wyjść ona już spała. Była tak zmęczona, że nawet nie zdążyła się przebrać, choć i tak nie miałaby na to siły.

Victor

Więc Victor wyszedł z jej pokoju i z willi

Dul

Dul więc obudziła się gdzieś tak w południe. Nadal ją wszystko bolało, tak że nie mogła się ruszyć. Cóż, jej służba nie była tak inteligentna jak u Any. Słodka zdjęła jedynie koszulkę, co i tak przypłaciła bólem. Wyjęła z kieszeni telefon i napisała do Uckera. Musiała sobie znaleźć zajęcie, a pisanie smsów było chyba najodpowiedniejsze, gdyż przynajmniej tutaj nie odczuwała bólu.

Ucker

Przylazł tutaj - cze...- wryło go , widząc tak osiniaczoną Dulce , nie wiedział czy miała jakieś zderzenie z samochodem,czy wypadła przez okno czy co ... - co się do jasnej cholery dzieje Dul ... - warknął , kucając koło niej