Sypialnia Dul

Dul

Dul wpadła tutaj szybciej niż jeżdżą bolidy F1. No może nie aż tak szybko, ale prędkość miała niezłą. Cud, że nie wywaliła się na schodach. Wchodząc do pokoju, a raczej wbiegając z całej siły trzasnęła drzwiami, tak że o mały włos z okien nie powylatywały szyby. Wkurzało ją wszystko co się ruszało. Dlatego też nikt z jej służby nie pojawił się w pokoju. Gdy już Słodka poprzewracała pokój do góry nogami wzięła do ręki stłuczone zdjęcie RBD, które jakimś trafem spadło z półki. Dulce wyjęła z ramki zdjęcie i usiadła z nim na łóżku. Zaczęła pisać z tyłu zdjęcia jakiś wiersz.

Dul

Dul zdążyła się już uspokoić więc wpuściła do pokoju jedną ze służących. Ta szczęśliwa jak nigdy powiedziała, że piszą o RBD w gazecie. Dul nie zdziwiła się tym za bardzo, przywykła do tego. Wzięła jednak tą gazetę to rąk i zaczęła czytać. Przez chwilę nie wierzyła własnym oczom. Myślała, że czyta jakiś horror. Ocknęła się dopiero na ostatnim zdaniu. - QUE ?! - wrzasnęła na cały dom. Dul wpadła w szał. Rzucała wszystkim czym się dało. Dostało się nawet służącej, która przyniosła gazetę. Dul nie wiedziała co ma ze sobą w tejże chwili zrobić więc jak szalona wybiegła z domu.

Dul

Dul po jakiejś godzinie wreszcie dotarła do domu. Od razu udała się do pokoju. Nie wrzeszczała na nikogo. Rzuciła się na łóżko płacząc, już dobre półtorej godziny. Służące chciały się dowiedzieć co się stało, ale ta nie chciała nikogo widzieć. Wciąż płacząc zadzwoniła do Pedro. Ledwo co powiedziała mu, że odchodzi z RBD i to koniec. On przejął się tym, bo był odpowiedzialny za cały zespół. Martwił się też o Dul, chociaż z RBD lubił Any, ale Dulce traktował jak córkę. Słodka rozłączyła rozmowę i rzuciła telefon na podłogę. Miała gdzieś co się z nim stanie. Nie sądziła, że jeszcze kiedyś będzie płakać przez Poncho.

Dul

Dul nie miała już nawet siły płakać. Założyła ciemne okulary i płaszcz. Wyszła z domu, tak aby służba jej nie widziała. Nie chciała się tłumaczyć.

Dul

Dulce weszła do pokoju, przebrała się w piżamę i położyła się do łóżka. Długo nie mogła zasnąć. Po dobrych dwóch godzinach zasnęła.

Dul

Słodka obudziła się i przebrała w pierwszą lepszą rzecz wyciągniętą z szafy. Ofc bluzka jej się nie spodobała więc zeszło jej pół godziny zanim założyła coś co jej odpowiadało. Napisała do Uckera kilka smsów i wyszła z pokoju.

Ucker

Przyniósł tutaj Dulce , kładąc ją na łóżku - przyniesć ci coś ? - spytał , łapiąc ją za ręke

Dul

Po co mnie tutaj przyprowadziłeś ? - spytała i popatrzyła na niego. - Nie chcę siedzieć cały czas w pokoju. - dodała.

Ucker

westchnął - musisz odpocząć , koniecznie ... jesteś blada ... - pokiwał głową

Dul

Nie jestem. - Dul wszystkiemu teraz zaprzeczała, chociaż Ucker mógł mieć rację. Wzięła do ręki lusterko, odgarniając włosy z policzka. Delikatnie go dotknęła. Zaczęła się zastanawiać kiedy jej to zejdzie, bowiem Dul nigdy takiego czegoś nie miała.

Ucker

- przepraszam , ale ... czy ktoś Cie uderzył kijem baysbolowym ? - spytał , przyglądając się siniakowi Dulce ... - i owszem jesteś blada , tak samo jak jestes uparta - mruknął , patrząc na nią

Dul

Nie kijem. - westchnęła cicho, odkładając lusterko na półkę. Popatrzyła na niego. - Może i jestem uparta, ale nie zmienię tego, wtedy nie byłabym sobą. - dodała.

Ucker

- a czy ktokolwiek podniósł na ciebie rękę ? - spytał juz zlekka zdenerwowany - wiem,wiem ... nie chce abyś to w sobie zmieniała ... - pokiwał głową , patrząc na nią

Dul

Dul nic nie odpowiedziała. Nie zaprzeczyła, ale ani też nie powiedziała mu prawdy. Odwróciła głowę w drugą stronę, milcząc.